czym-jest-depresja-174418.jpg

AKTYWIZACJA

Bliscy powinni dążyć do tego, by osoba chora – o ile jest to możliwe – w miarę aktywnie działała na rzecz polepszenia swojego stanu. Przede wszystkim należy dołożyć wszelkich starań, aby namówić chorego na leczenie – najlepiej wspólnie pójść z nim do lekarza. Potem należy przypominać o kolejnych wizytach u specjalisty i dyskretnie sprawdzać czy zażywa regularnie przepisane leki.

Trzeba też przypominać choremu o tym, że depresję można skutecznie wyleczyć; regularnie wzmacniać jego motywację do działania. Należy okazywać wiele wyrozumiałości i zrozumienia – zauważać najdrobniejsze oznaki poprawy. Chorego na depresję warto nakłaniać do prostych codziennych aktywności, razem wychodzić na spacery, zachęcać do wykonywania prostych prac domowych, ale nie należy nic robić na siłę. Nie wolno robić tego w atmosferze przymusu. Do podejmowania działań należy przekonywać łagodnie.

Warto przypominać o tym jak wiele osoba chora dla nas znaczy. Nierzadko czuje się bowiem niepotrzebna, zbędna, „zawadzająca” innym, co dodatkowo pogłębia depresję. Dobrze jest zadbać, by chory spotykał się z osobami, które darzył dotąd jak największym zaufaniem. Nie wolno też izolować go od życia rodzinnego, w tym problemów i kłopotów dnia codziennego. Dzięki temu nie poczuje się odtrącony – jeszcze bardziej „inny” niż otaczający go ludzie.

Warto pamiętać, że nie należy robić nic na siłę. Nie wolno zmuszać chorego do „otrząśnięcia się” lub „wzięcia w garść”. Gdy stan osoby w depresji jest wyjątkowo ciężki, należy ograniczyć motywowanie do jakichkolwiek aktywności do czasu, gdy w pełni zaczną działać leki (do kilku tygodni od momentu rozpoczęcia terapii). W tym czasie zalecana jest raczej dyskretna obecność, wysłuchanie chorego, jeśli chce opowiadać o swoich lękach i problemach. W takim przypadku nieocenioną formą pomocy jest cierpliwość i wyrozumiałość oraz nadzorowanie terapii prowadzonej przez lekarza.

CZEGO NIE ROBIĆ

Depresja jest chorobą, a nie fanaberią lub stanem chwilowo obniżonego nastroju. Bliską osobę, która na nią choruje należy traktować z troską i powagą. Tak samo, jak gdyby była dotknięta cukrzycą, nadciśnieniem lub innym „zwykłym” schorzeniem. Warto wiedzieć czego NIE ROBIĆ, by nie pogorszyć sytuacji.

Gdy zauważymy u bliskiej osoby objawy depresji – zacznijmy działać. Przede wszystkim – NIE bagatelizujmy problemu, licząc, że rozwiąże się sam. NIE mówmy „to nic takiego”, „weź się za siebie”, „przesadzasz”. W ten sposób nie wyleczono nigdy żadnej choroby. Najlepszym rozwiązaniem jest wizyta u lekarza specjalisty. Należy nakłonić chorego, by skontaktował się z psychiatrą lub lekarzem pierwszego kontaktu. Depresję trzeba leczyć i należy o tym przekonać chorego.

NIE krytykujmy też chorego z powodu jego depresyjnych zachowań i braku chęci do życia. NIE należy chorego „ożywiać” i uszczęśliwiać na siłę, rozweselać, zmuszać do chodzenia na imprezy lub spotkania towarzyskie. Warto jednak mimo wszystko zachęcać do podtrzymywania więzi ze znajomymi. NIE trzeba też zrażać się tym, że chory może negatywnie reagować na chęć niesienia mu pomocy. Może o nią poprosić w innym momencie i powinniśmy być na to przygotowani. Złego humoru i nastroju NIE odbierajmy też jako niechęci skierowanej przeciwko nam. To stan spowodowany chorobą.

W czasie depresji NIE należy także chorego zmuszać lub nakłaniać do rzucania nałogów. NIE wolno też doradzać podejmowania ważnych decyzji dotyczących życia, pracy lub związków emocjonalnych. Z drugiej strony nie powinno się chorego izolować od rodzinnych dyskusji o ważnych sprawach lub problemach. NIE należy też wykonywać prac i obowiązków za chorego. Można mu w nich pomagać, ale NIE należy pozbawiać go zajęcia jeśli jest je w stanie wykonywać.

Bardzo ważne jest też, by nie unikać rozmowy z chorym o jego problemach. NIE należy bać się zadawania ważnych pytań. NIE wolno też bagatelizować niepokojących sygnałów. Gdy chory mówi np. o chęci popełnienia samobójstwa, należy koniecznie skontaktować się z jego lekarzem.

Pomoc choremu na depresję może być wyczerpująca. Dlatego NIE wahajmy się prosić o wsparcie innych. Warto też zdobyć jak najlepszą wiedzę o chorobie. NIE powinniśmy polegać na przypadkowych lub zasłyszanych radach oraz opiniach, tylko prosić lekarza o wyjaśnienie naszych wątpliwości.

Ważne telefony antydepresyjne

Antydepresyjny Telefon
Forum Przeciw Depresji

tel. 22 594 91 00

czynny w każdą środę i czwartek od 17.00 do 19.00
koszt połączenia jak na numer stacjonarny
wg taryfy Twojego operatora telefonicznego

ITAKA – antydepresyjny telefon zaufania

tel. 22 484 88 01

czynny w poniedziałki i czwartki od 17.00 do 20.00

Telefon Zaufania dla Osób Dorosłych
w Kryzysie Emocjonalnym

116 123

Czynny od poniedziałku do piątku od godz. 14.00-22.00 (połączenie bezpłatne)

Ogólnopolski Telefon Zaufania
„Uzależnienia behawioralne”

801 889 880

Czynny codziennie od godz. 17.00-22.00 z wyjątkiem świąt państwowych. Dzwoniąc płacisz tylko za pierwszy impuls połączenia

Ośrodek Interwencji Kryzysowej
– pomoc psychiatryczno-pedagogiczna

tel. 22 855 44 32

Ośrodek Interwencji Kryzysowej

tel. 22 837 55 59 (poniedziałek – piątek od 8:00 do 20:00)

Ośrodek Interwencji Kryzysowej – poradnia ds. przeciwdziałania przemocy w rodzinie

tel. 22 845 12 12 lub 667 833 400
(poniedziałek – piątek od 08:00 do 20:00)

Młodzieżowy Telefon Zaufania

tel. 192 88

Bezpłatny telefon zaufania dla dzieci i młodzieży

tel. 116 111

czynny codziennie od 12:00 do 02:00

Młodzieżowy telefon zaufania do rozmów o seksie
Piątkowe Pogotowie Pontonowe

tel. 22 635 93 92

czynny w piątki od godz. 16.00 do 20.00

Ogólnopolski Telefon Dla Ofiar Przemocy w Rodzinie
„Niebieska Linia”

tel. 800-120-002
telefon pracuje 7 dni w tygodniu od 12:00 d0 18:00

Poradnia Telefoniczna „Niebieskiej Linii”

tel. 22 668 70 00
(poniedziałek – piątek od 12:00 do 18:00)

Policyjny Telefon Zaufania
ds. Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie

800 120 226

Czynny od poniedziałku do piątku od godz. 9.30-15.30 (połączenie bezpłatne)

Ogólnopolski Telefon Zaufania
„Narkotyki – Narkomania”

801 199 990

Czynny codziennie od godz. 16.00-21.00. Dzwoniąc płacisz tylko za pierwszy impuls połączenia

Ośrodek Pomocy Dla Osób Pokrzywdzonych Przestępstwem – sekretariat

tel. 22 824 25 01
(poniedziałek – piątek od 09:00 do 20:00)

Biuro Rzecznika Praw Pacjenta
Bezpłatna infolinia

800 190 590

czynna od poniedziałku do piątku od 8:00 do 21:00

Dziecięcy Telefon Zaufania
Rzecznika Praw Dziecka

800 12 12 12

czynny od poniedziałku do piątku od 8.15 do 20.00

Infolinia Rzecznika Praw Obywatelskich

800 676 676

Czynna w poniedziałku od godz. 10.00-18.00. Od wtorku do piątku od godz. 8.00-16.00

Bezpłatny kryzysowy telefon zaufania dla dzieci i młodzieży:

116 111

Czynny codziennie w godzinach 12.00-2.00

Bezpłatny telefon zaufania dla dzieci i młodzieży Rzecznika Praw Dziecka:

800 12 12 12

Czynny od poniedziałku do piątku w godzinach 8.15-20.00

CAŁODOBOWY TELEFON DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY

tel. 600 070 717
(codziennie / całodobowo)

BEZPIECZEŃSTWO W INTERNECIE

tel. 800 100 100
(poniedziałek – piątek od 12:00 do 15:00)

INFOLINIA STOWARZYSZENIA KARAN (PROBLEMY NARKOTYKOWE)

tel. 800 120 289
(poniedziałek – piątek od 9:00 do 17:00, połączenie bezpłatne)

ANONIMOWA POLICYJNA LINIA SPECJALNA – ZATRZYMAĆ PRZEMOC

tel. 800 120 148
(czynny całą dobę, połączenie bezpłatne)

INFOLINIA POGOTOWIA MAKOWEGO „POWRÓT Z U”

tel. 801 109 696
(poniedziałek – piątek od 10:00 do 20:00, sobota od 10:00 do 19:00)

NARKOMANIA – POMOC RODZINIE INFOLINIA TOWARZYSTWA RODZIN I PRZYJACIÓŁ DZIECI UZALEŻNIONYCH „POWRÓT Z U”

tel. 800 120 359
(poniedziałek – piątek od 10:00 do 20:00, sobota od 10:00 do 15:00)

POMARAŃCZOWA LINIA – PROGRAM INFORMACYJNO-KONSULTACYJNY DLA RODZICÓW DZIECI PIJĄCYCH ALKOHOL I ZAŻYWAJĄCYCH NARKOTYKI

tel. 801 140 068
(poniedziałek – piątek od 14:00 do 20:00)

INTERNETOWY TELEFON ZAUFANIA „ANONIMOWY PRZYJACIEL”

tel. 85 92 88
(czynny codziennie od 18:00 do 04:00)

TELEFON ZAUFANIA DLA KOBIET W CIĄŻY I RODZINY

tel. 85 732 22 22
(poniedziałek – piątek od 15:00 do 18:00)

TELEFON ZAUFANIA HIV/AIDS

tel. 22 692 82 26
(od poniedziałku do piątku od 9:00 do 21:00)

TELEFONICZNA PIERWSZA POMOC PSYCHOLOGICZNA

tel. 22 425 98 48
(poniedziałek – piątek od 17:00 do 20:00 / sobota od 15:00 do 17:00